Heimweh

Wi hadde ne Kindheit

on de wär schön,

De Sorj von de Öllern

de häb wi nich sehn,

Wi fohren op em Schlacker

dorch Sonn, Is un Schnee,

dat Runnerfallen

det deed ons nich weh,

Wi hadde allens

wat Kinner so möcht

et es allens jewese

bloss dat Heimweh blöwt.

De Sorj von de Öllern

kunn wi nich verstoahn,

manch Een es jegange

un wi senn alleen.

Wi häbbe hier Bett,

Schaff on to äte

un wat wi bruke

dat könn wi ons keepe.

So es dat allens hier

goot un recht.

Over dat Heimweh,

dat Heimweh blöft.