| |
In düsse Tied jeev Kaiser Augustus dä Order ut, dat jed een in sien Riek sick inne Stürlist inschriewen sull. In Syrien, wanneer Cyrenius jeroats Stattholer weer, weer dat ganz wat Niets. Op dä Order hän tooch nu allens in siene oale Heimat. Uck Joseph ut Galiläa, ut dä Stadt Nazareth, moakd sick opem Wech. He wull in dat judsche Land, noa Bethlehem, wo siene Vöröllern her kemen. Maria, siene Fru, tooch met emm. Se weer goader Hoffnung. Jeroats in Bethlehem anjekoame, weer et so wiet. Se kreech ä hrem erschte Sähn, wickelde emm in Wingel un dee hemm inne Futterkripp. Nich wiet von Bethlehem heeden ön dä sülwje Nacht Herten bie dä Hocks ehr Veeh. Un kick, een Engel von den Herrn keem darto. Un den Herrn sien Glanz schient op allens. Dä Herten ehr Angst weer groat. Awer dä Engel säd: „Kein Bang nich! Öck häv e goade Noaricht für ju un de heele Welt. Allens sull dat weeten. Hiede ös ju in dä Stadt von David dä Redder jeboare. Dat ös Christus, dä Herr. Moakt to un seht sölwst. Dat Kind ös in Wingel ennwickelt un schleppt inne Futterkripp.“ Met eens weere bie dä eene Engel noch veel mehr. Se lovden Gott un reepen: „All Ehr geböhrt Gott im Himmel! He bringt Freed op dä Erd. Gott hät dä Mönschen leev!“ As dä Engels wäch weere no’n Himmel, säd een Hert to’n annern: „Loat ons stracks noa Bethlehem goane un utmoake, wat passert ös un wat dä Herr ons verkloart hät.“ Un see leepen hän, un se funnen fix Maria un Joseph un ehr Sähnke inne Futterkripp. As se dat jesehne hadde, doa kunne se nich anners as vertelle, wat dä Engel öwer dat Kind sächd had. Un veelen, dä dat von de Herten hört, keem allens wunnerlich för. Awer Maria güng dat to Harten, un se dachd veel öwer noa. Dä Herten güngen nu torüj to ehr Veeh. Se dankten un lovden Gott om allens, wat se hört un sehn hadden; akkurat wie sächt weer.
|
|
